در نزدیکی پایتخت #پرو صحرای بزرگیست که در دل آن خطوط بزرگ، متقاطع و نگاره‌های باستانی وسیعی دیده می‌شود. خطوطی مرموز که شباهتی عجیب به فرودگاهی مدرن دارد . خطوط باستانی و اسرار آمیز نازکا، معمایی ۱۵۰۰ ساله است که تا به حال کسی نتوانسته به قطع از راز آن پرده برداری کند. خطوطی که تنها از دیدی هوایی و از فاصله زیاد از سطح زمین قادر به دیدنشان هستید.
نازکا رازیست دیرین که بسیاری آن را کار آدم فضایی‌ها می‌دانند و آن را واضح ترین مدرک وجود بیگانگان فضایی می‌شمرند....
در صحرای پرو، خطوط بزرگ و متقاطع و نگاره‌های باستانی وسیع بر روی زمین است که شباهتی عجیب به فرودگاهی مدرن دارد.
این صحرا در ۲۰۰ کیلومتری شمال شهر لیما، پایتخت پرو و در میان دره‌های نازکا ) گاهی ناسکا تلفظ می‌شود ) و اینکا قرار دارد. به هنگام پیاده روی در منظقه نازکا در وسعتی ۶۰ کیلومتر در ۲ کیلومتر به خطوطی صاف، موازی و متقاطع برخواهید خورد که به صورت نگاره‌هایی هندسی، منظم و در ابعاد بزرگ ایجاد شده‌اند.
در این میان تصاویری از اشکال ذوزنقه‌ای، پرندگان و جانوران و نمادهایی عجیب دیده می‌شوند که به سبب ابعاد بزرگشان تنها با دیدی هوایی و از بالا، به درستی می‌توان نمای کلی این خطوط را درک کرد. در کل ۸۰۰ خط مستقیم، ۳۰۰ شکل هندسی و ۷۰ تصویر جانوری دیده می‌شود. برخی از خطوط مستقیم تا بیش از ۵۰ کیلومتر طول دارند؛ در حالی طول نگاره‌های جانوری از ۱۵ متر تا ۳۶۵ متر)به بلندی برج امپایر استیت منهتن) می‌رسد.
در محیطی با مساحت تقریبی ۵۰۰ کیلومتر مربع بیش از ۳۰۰ طرح نازاکایی کشف شده است که بزرگترین آنها ۲۸۵ متر طول دارد. بیشتر شکل‌ها شامل مثلث و دایره است و ۹۰ درصد شکل‌ها نمایشگر گیاهان، گل‌ها و درختان و انواع گونه‌های حیوانات مانند میمون، نهنگ و سگ است
بیشتر از خطوط نازکا:
کل سطح بیابان نازکا با لایه‌ای قرمز رنگ از اکسید آهن پوشیده شده است و خطوط نازکا بر روی این زمین به صورت چاله‌هایی به عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر ایجاد شده اند. با حذف این لایه سطحی و ایجاد چاله‌ها، خاک رس روشنی پدیدار شد که تضاد قابل توجهی در طیف و رنگ با باقی بخش‌های دشت داشته است. لایه زیرین که حال در معرض هوا قرار گرفته بود، دارای مقادیر بالایی از آهک است که در ترکیب با مه صبحگاهی لایه سختی را تشکیل می‌دهد. این لایه از فرسایش سطح خاک درون خطوط نازکا جلوگیری می‌کند.
در اکثر مکان‌ها باد و باران و فرسایش حاصل از آنها در طی چند سال هرگونه اثری سطحی را از بین می‌برد، اما اقلیم بسیار خشک، ثابت و بدون باد منطقه نازکا به حفظ این خطوط باستانی کمک کرده است. این بیابان یکی از خشک‌ترین زمین‌های دنیاست و در تمامی طول سال در حدود دمای ۲۵ درجه سانتیگراد ثابت است. فقدان وزش باد در این منطقه به حفظ خطوط نازکا و کشف آنها کمک بسیاری کرده است.
نگاره‌های نازکا که چند صد شکل وسیع از موجودات حیوانی و انسانیست به همین سبک ایجاد شده اند.
در مجموع محیطی که نگاره‌های نازکا در برگرفته اند چیزی حدود ۵۰۰ کیلومتر مربع است و بزرگترین نگاره تا ۲۷۰ متر طول دارد.
برخی از اندازه گیری ها حاکی از آنند که طول نگاره مرغ مگس خوار ۹۳ متر، کرکس ۱۳۴ متر، میمون ۹۳ متر در ۵۸ متر و عنکبوت ۴۷ متر است.
انواع نگاره های نازکا :
این نگاره‌ها به صورت عمده به دو شکل دیده می‌شوند: دسته‌ای از تصاویر جانوران و دسته‌ای از اشکال هندسی
1)نگاره های جانوری:
نگاره‌های جانوری شامل ۷۰ تصویر از گیاهان و حیواناتی مانند عنکبوت، میمون، مرغ مگس‌خوار و یک پلیکان ۳۰۰ متری می‌شود. نگاره‌های حیوانی بر روی زمین در نزدیکی یکدیگر و در یک ناحیه قرار دارند. برخی از باستان شناسان بر این باورند که قدمت این نگاره‌های جانوری مربوط به ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است و این بدان معناست که بسیار پیش‌تر از نگاره‌های هندسی ایجاد شده اند.
2)نگاره های هندسی:
تعداد نگاره‌های هندسی درون دشت نازکا به حدود ۹۰۰ تصویر می‌رسد. نگاره‌های هندسی اشکالی با خطوط صاف، مثلثی، مارپیچی، دایره‌ای و ذوزنقه‌ای است. نگاره‌هایی با ابعاد بزرگ که اندازه بزرگترین خط صاف آن بیش از ۳۰ متر است. باستان شناسان این نگاره‌ها را به ۵۰۰ سال پس از ایجاد نگاره‌های جانوری مربوط دانسته‌اند.
خطوط ذوزنقه‌ای نازکا شبیه به فرودگاهی مدرن برای فرود هواپیماهای بیگانه
نحوه تشکیل خطوط نازکا:
نزدیک به ۱۰۰ سال از نخستین زمانی که خطوط نازکا دیده شده اند می‌گذرد. در این مدت طیف مختلفی از دانشمندان، پژوهشگران، باستانشناسان و تیم‌های تحقیقاتی بسیاری مجذوب این راز باستانی و اعجاب انگیز شده اند و وقت‌های بسیاری برای کشف معمای خطوط نازکا صرف کرده اند. با این همه هنوز سوالات بی جواب زیادی باقی مانده و شما با حجم بالایی از فرضیه و نظریه رو به رو می‌شوید که هیچ کدام جوابی قطعی را پیش روی شما نمی‌گذارند.
با همه این اوصاف و نظریه‌ها، شاید بتوان گفت تشخیص چگونگی ایجاد خطوط نازکا بسیار آسان تر از تشخیص آن است که چرا خطوط نازکا ایجاد شده اند.
نظریه های تشکیل نازکا:
1) آدم فضایی‌ها روی زمین
اریک فون دنیکن ( Erich von Däniken ) نویسنده سوئیسی و جنجالی کتاب ارابه خدایان است. نظر دنیکن در مورد خطوط نازکا مشهورترین فرضیه در این مورد است. دنیکن اعتقاد دارد که زمان‌های خیلی پیش‌تر ساکنان دیگر سیارات به بازدید از زمین و طبیعتا منطقه نازکا آمده‌اند. در منطقه نازکا به هنگام فرود آدم فضایی‌ها، نیروی محرکه موشک وسیله فضایی سنگ‌ها و لایه سطحی زمین را پراکنده کرده و در نتیجه چنین خطوطی بر روی زمین نقش بسته است.
اریک فون دنیکن هیچ‌گاه به طور مستقیم نگفت که خطوط نازکا کار آدم فضایی‌ها بوده و تنها نگاره‌های GGF/Mandala/Zodiac و mirror را با راه‌های فرود هواپیما در فرودگاه مقایسه کرد.
از طرفی به نظر می‌رسد بشقاب پرنده‌ها باید از فناوری پیشرفته تری برخوردار باشند که از آن جمله سیستم نیروی محرکه ضدجاذبه و توانایی بلند شدن عمودی است که در نتیجه به هنگام بلند شدن اثری از انفجار بر روی زمین باقی نمی‌ماند.
2) ساخت نگاره‌های نازکا از هوا:
نویسنده‌ای به نام جیم وودمن معتقد است که امکان ندارد بدون وجود فردی در هوا و نظارت مستقیم بر روی خطوط، نگاره‌های نازکا ساخته شده باشند.
هنگامی که شما بر روی سطح زمین ایستاده‌اید، هیچ بخشی از نگاره‌های نازکا و عظمتشان را نخواهید دید مگر آن که از بالا به آنها نگاه کنید. راهی نیست مرا قانع کنید که این خطوط و نگاره‌های به یادماندنی بی آن که سازنده اش یک بار آن را از بالا دیده باشد، ساخته شده است.
فرضیه وودمن در رابطه با خطوط نازکا این است که یک بالن هوای گرم باستانی برای دید و ساخت خطوط مورد استفاده بوده است. وی برای اثبات نظریه خویش یک بالن با مواد و تجهیزات دوران باستانی نازکا ساخت. وودمن توانست پرواز موفقیت آمیزی با بالن داشته باشد اما طول پرواز تنها ۲ دقیقه بود.
گرچه شواهد اندکی از وجود بالن در آن زمان یافت شده است، اما بسیاری از محققان نظریه وودمن را دور از باور خواندند.
3) خطوط نازکا و نظریه‌ی دانشمندان:
یکی دیگر از فرضیه‌ها این است که این خطوط توسط خود مردم نازکا و توسط روش‌های ساده مساحی رسم شده است. با این تکنیک‌ها و استفاده از ابزار آلات ساده باستانی، رسم یک خط صاف برای مسافت‌های طولانی کار راحتی است.
در طی تحقیقات باستان شناسی، میخ‌هایی چوبی در انتهای برخی از خطوط یافت شده است که این فرضیه را تائید می‌کند. با استفاده از روش‌های علمی و استفاده از کربن ۱۴، باستان شناسان و محققان توانستند عمر میخ و در نتیجه قدمت وجود چنین خطوط و طراحی‌های پیچیده‌ای را معین کنند.
محقق دیگری از دانشگاه کنتاکی به نام جو نیکل با استفاده از ابزار و آلات باستانی مردمان نازکا توانست این طراحی‌ها را شبیه سازی کند. جامعه علمی آمریکایی از این شبیه سازی در مقایسه با خط و و نگاره‌های اصلی با عنوان « منحصر بفرد در شباهت و تطابق » یاد کرده است.
جالب آن که طبق تحقیقات این پژوهشگران، با برنامه ریزی‌های دقیق، فناوری‌های ساده و گروه کوچکی از افراد عادی می‌توان در طی
روز هایی نگاره‌هایی به مراتب بزرگتر از نگاره‌های نازکا تولید کرد، بی آن که نیاز به هیچ گونه دسترسی هوایی باشد.
آتاکاما برزگ بیش از ۱۲۰ متر طول دارد و با خطوط مشابه نازکا احاطه شده است.
کشف خطوط نازکا:
نخستین بار پدرو سیزا د لئون در سال
در کتاب خود اشاره‌ای به این نگاره‌ها کرده بود که آنها را با نشانه‌های دنباله‌دار اشتباه گرفته بود. نخستین بار در سال ۱۹۲۶ یک باستان شناس پرویی به نام تریبیو مجیا اکسپه بود که در حین پیاده روی در اطراف کوهپایه‌ها نگاره‌ها را مشاهده کرد. مجیا اکسپه نخستین فردی بود که به صورت سیستماتیک به مطالعه این خطوط پرداخت و از این اتفاق در طی کنفرانسی در لیما سخن به میان آورد.
از آنجا که ابعاد نگاره‌ها بسیار بزرگ است، مشاهده نمای کلی آن از روی زمین ممکن نبود. در سال ۱۹۳۰ هنگامی که یک هواپیما در جست و جوی آب بود، برای نخستین بار نمای کلی نگاره‌ها مشاهده شد.
پل کسک مورخ دانشگاه لانگ آیلند اولین فردی بود که طی تحقیقی علمی و پژوهشی به خطوط نازکا توجه نشان داد. او در سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۱ به بررسی و مطالعه سیستم‌های آبیاری باستانی پرداخت. در طی آن تحقیق آب را به درون خطوط جاری ساخت و پس از آن به شکل پرنده مانند نگاره پی برد. شانس دیگری در طی انقلاب زمستانه در نیمکره جنوبی به وی کمک کرد تا از شکل خطوط دیگری سر در بیاورد. پس از آن پُل به مطالعات بیشتری در باب احتمال و چگونگی شکل گیری خطوط و دست یافتن به هدف ایجاد این خطوط پرداخت. پس از مدتی ماریا ریشه، ریاضیدان و باستان شناس آلمانی به وی برای کشف هدف ایجاد خطوط نازکا ملحق شد. ماریا ریشه در سال ۱۹۷۴ با دریافت کمک هزینه‌ای از سوی تیم نشنال جئوگرافیک، به کار خود بر روی تحقیق خطوط نازکا ادامه داد.
یکی از اولین دلایل احتمالی وجود خطوط نازکا از طرف این دو مطرح شد: ایجاد نشانگرهایی برای تعیین محل طلوع خورشید و دیگر اجسام ستاره‌ای.باستان شناسان، مورخان و ریاضی‌دانان بسیاری بر روی این موضوع تحقیق و بررسی انجام داده اند.
چرا نگاره های نازکا ایجاد شدند؟
احتمالات:
1) بزرگترین کتاب ستاره‌شناسی دنیا
پل کُسُک در این باره معتقد بود که خطوط نازکا از لحاظ ستاره شناسی خاص و معنی دار بوده و این منطقه به عنوان یک رصدخانه وسیع مورد استفاده بوده است. به همین سبب او نام «بزرگترین کتاب ستاره‌شناسی دنیا» را بر روی منطقه نازکا گذارده بود. یک ستاره شناس امریکایی به نام جرالد هاوکینز در سال ۱۹۶۸ این نظریه را مورد آزمایش قرار داد. جرالد در طی یک آرمایش موقعیت مکانی نمونه‌ای از خطوط را وارد کامپیوتر کرد و تعداد تطبیق نگاره‌ها را با اتفاقات مهم ستاره‌شناسی محاسبه کرد. هاوکینز شانس این نظریه را بسیار پایین ارزیابی کرد و در نتیجه نظریه یک رصدخانه وسیع رد شد.
2) هدیه‌ای به خدایان
شاید بهترین نظریه درباره خطوط و نمادهای عجیب نازکا متعلق به تونی موریسون، جهانگرد انگلیسی باشد. تونی با بررسی و تحقیق روی راه‌های قدیمی و قومی مردمان ساکن کوه‌های آند، سنتی از معابد کنار جاده‌ای که با راه‌های مستقیم به یکدیگر مرتبط می‌شوند را کشف کرد. در این سنت زائران از معبد به سمت معبدی دیگر حرکت می‌کند و در همین راه‌ها به دعا و تفکر می‌پردازد. اغلب اوقات این معابد به سادگی یک ستون کوچک سنگ بودند.
موریسون با اشاره به این سنت پیشنهاد داد که هدف ایجاد خطوط نازکا و مقیاس وسیع‌شان بسیار به این سنت شباهت دارد. همچنین احتمال دارد این نمادها و نگاره‌ها بخش بخصوصی از مراسمات مذهبی بوده باشند.
در اوایل سال ۲۰۱۱ کشف دو نگاره جدید و کوچک توسط یک تیم ژاپنی از دانشگاه یاماگاتا اعلام شد. یکی از این نگاره‌ها مشابه سر یک انسان است و قدمت آن را به اوایل فرهنگ مرئم نازکا و یا زودتر تخمین زده اند و نگاره دیگر از یک حیوان است که قدمت آن مشخص نشده است.
تیم دانشگاهی در مارچ ۲۰۱۲ اعلام کرد که یک مرکز جدید تحقیقات در این محل افتتاح خواهد شد و تا ۱۵ سال آینده بر روی این خطوط و نگاره‌ها تحقیق خواهد شد. تیمی که تا سال ۲۰۰۶ روی منطقه نازکا کار می‌کردند حدود ۱۰۰ نگاره هندسی جدید کشف کردند.
Dina
