یک اتفاق بسیار ساده باعث شد تا چندی پیش بزرگترین مجموعه مومیای‌های عصر جدید کشف شوند. این اتفاق در حالی افتاد که دخمه صومعه سیسیل ایتالیا گشوده شد و بازدیدکنندگان از این دخمه، نزدیک به ۸ هزار جسد مومیایی شده در حالی که با میخ‌های درشت به دیوار آویخته شده بودند را کشف کردند. باستانشناسان در بدو ورود با اتاقی روبه رو شدند که پر بود از اسکلت‌های بیشمار انسانهایی که کنار هم ایستاده بودند و نکته قابل توجه آن بود که تمامی مومیایی‌ها بر اساس شغلی که داشتند کنار هم قرار گرفته بودند. آنها در بدو ورود با اتاقی مربوط به دکترها، اتاقی مربوط به زنان، اتاقی مربوط به دخترهای ازدواج نکرده و البته اتاقی نیز مخصوص کودکان روبه رو شدند.
باستانشناسان پی بردند این اجساد که به طور طبیعی مومیایی شده‌اند مربوط به مراسمی مذهبی هستند که در نوع خود بی‌نظیر است. براساس اطلاعات به دست آمده، قدیمی‌ترین نعش موجود در این مقبره مربوط به راهبه سیلوسترو گابیو مربوط می‌شود که سال ۱۵۹۹ مرده است. باستانشناسان او را سرسلسله جمع شدن این همه مومیایی کنار هم میدانند. او معتقد بود هوای خشک می‌تواند باعث ایجاد مومیایی طبیعی در انسانها و البته زندگی دائمی آنها شود. به همین علت جنازه ها را از دیوار آویزان می‌کرد تا مایعات درون بدن آنها بتدریج خارج شود و سالها بعد جنازه‌هایی که مانند میوه‌های خشک شده تغییر حالت داده بودند را با سرکه میشست و بعد از آن بود که لباس‌های مردگان را برای ایستادن همیشگی‌شان در حالت مومیایی تنشان می‌کرد.
وقتی بر اولین پله این دخمه قدم می‌گذاریم به یاد این جمله از دانته بر روی کتیبه‌های دروازه‌های جهنم میافتیم: «هرکس وارد اینجا می‌شود باید رویاهایش را رها کند» سرزمین مردگان در حالی در ایتالیا کشف شده است که معروفترین و عجیب‌ترین جسدی که در این صومعه قرار دارد، جسد دختر بچه ۲ ساله‌ای به نام روزالیا لومباردو ملقب به زیبای خفته است که در سال ۱۹۲۰ به این صومعه تحویل داده شده است. جسد این دختر بچه در تابوتی قرار دارد که درب آن از شیشه است. چهره او بعد از گذشت سالها همچنان طبیعی باقی مانده است.
پدر او، "ژنرال ماریو لمباردو" از مرگ دختر تسلی نمی‌یافت و از آنجایی که مرد صاحب نفوذی بود، معروفترین مومیایی‌کننده آن زمان، "آلفردو سالافیا" را مامور کرد تا حداقل شکل ظاهری دخترش را حفظ کند.
این شیمی‌دان شاهکار خود را با روزالیا خلق کرد که اکنون "زیباترین مومیایی دنیا" ملقب به "زیبای خفته" شده است. سالافیا ترکیبی را که برای کنسرو کردن این دختر استفاده کرد، طوری مخفی نگه داشت که تازه در سال 2009 در لوازمی که پس از مرگش باقی مانده بود، کشف شد.
زیرزمین این صومعه به پنج راهرو تقسیم شده است: بخش مردان، بخش زنان، بخش کشیشان صومعه، بخش راهبان و بخشی برای افراد بلند مرتبه جامعه همچون ارتش دارن، دانشمندان و وکلا. در بخش زنان قسمتی را نیز به دختران باکره اختصاص داده‌اند، که در آن، چهار دختر باکره در کنار یک صلیب آویزان شده‌اند.
اگر کسی قبل از ظهر یک روز وسط هفته وارد این دخمه شود، به نظر می‌رسد که با مردگان تنهاست. فقط گاهی از طریق منافذ دالان رایحه‌ای از دنیای زندگان به داخل رسوخ می‌کند. اغلب مرده‌ها فک‌هایشان به طرف زمین خم شده است و این طور به نظر می‌رسد که فریاد می‌زنند، البته فریادی بی‌صدا. فضایی دلهره‌آور و بسیار عجیب و غیرعادی.
بعد از ظهرها، وقتی تعداد بازدیدکننده‌ها بیشتر می‌شود و یک نفر به یک‌باره شروع می‌کند به صحبت کردن با تلفن همراهش، فضا کمی مضحک و در عین حال هولناک می‌شود. عکاسی ممنوع است، اما مراقبین بسیار اندک هستند. توری‌ها و نرده‌هایی هم تعبیه شده‌اند تا به استخوان‌ها دست نزده و یا دامن آنها را نکشد. این در حالی است که تاکنون تعداد زیادی از مردم سیسیل عکس‌های پدران و اجداد مرده‌شان را به دیوار خانه‌شان چسبانده‌اند.
ʄǟȶɛʍɛ
